Debussy's Syrinx (1913) and Karg-Elert's Sonata Appassionata (1917), sparked off numerous twentieth-century compositions for solo flute. As well as Escher, Dutch composers such as Sigtenhorst Meijer, Lambrechts, Van Baaren, Keuris and Loevendie added to the repertoire. The flute has an important place in Rudolf Escher's oeuvre. His Sonata per flauto solo, written in 1949 for Pieter Odé, has since become a 'classic' in the Dutch flute literature. One of the most striking features of the piece is its lyrical character, which is enhanced by long legato slurs.

Sinds Debussy's Syrinx (1913) en Karg-Elerts Sonata Appassionata (1917) nam het schrijven voor fluit solo in de twintigste eeuw een grote vlucht. Nederlandse componisten als Sigtenhorst Meijer, Lambrechts, Van Baaren, Keuris en Loevendie droegen naast Escher aan dit repertoire bij. In het oeuvre van Rudolf Escher neemt het werk voor fluit een belangrijke plaats in. De Sonata per flauto solo, in 1949 geschreven voor Pieter Odé, is inmiddels een 'classic' in de Nederlandse fluitliteratuur. Lyriek is, ook al door de lange legatobogen, één van de meest opvallende kenmerken van dit stuk.