JavaScript seems to be disabled in your browser. For the best experience on our site, be sure to turn on Javascript in your browser.

Home
Sheet music
Canto Ostinato 1976 - 79 for Keyboard Instrument[s]
Canto Ostinato 1976 - 79 for Keyboard Instrument[s]

Canto Ostinato 1976 - 79 for Keyboard Instrument[s] - Simeon ten Holt

Sheet music

Holt Canto Ostinato 1976 - 79 for Keyboard Instrument[s]

Composer(s):

Simeon ten Holt

Publisher(s):

Donemus Publishing B.V.

Publishernumber:

DON0293

Instrument(s):

2 Pianos

3 and more Pianos

Piano Solo

View full product information

€69.60 Incl. Tax

Earn 3,450 Poppels with this product

Aantal Poppels	Korting
2500	€ 1
5000	€ 2
10000	€ 4
20000	€ 8

Order can also be picked up in one of our 2 branches

Product description
Sound clips
Sample pages
Reviews

Product description

Canto Ostinato is geschreven voor een variabele bezetting, hetgeen betekent dat het kan worden uitgevoerd op elke combinatie van op elkaar afgestemde toetsinstrumenten. Maar ook de lengte is onbepaald, omdat de componist gebruik maakt van patronen die in vrijheid kunnen worden herhaald. In wezen kan iedere uitvoerder in de partituur zijn eigen route kiezen, zij het dat de componist de wegen (zijn patronen) heeft aangegeven, en er ook voor zorgt dat deze wegen op bepaalde plekken tezamen lopen.

Canto Ostinato kan worden uitgevoerd in verschillende combinaties waarbij toetsinstrumenten aan de orde zijn b.v. vier piano's. Het stuk is ontsprongen aan een traditionele bron, is tonaal en maakt gebruik van functionele harmonieën. Ofschoon alle onderdelen in het verloop van het stuk een vaste plaats hebben en niet verwisselbaar zijn, hebben begin en einde als vormbegrenzing geen absolute betekenis. Oorzaak en gevolg, spanning en ontspanning, onafscheidelijke paren van functies, worden verzelfstandigd en in de voortgang door de herhaling tot staan gebracht. Akkoorden of groepen akkoorden, besloten in maten en secties, maken zich los van de melodische binding en gaan een eigen leven leiden.

Een belangrijke rol speelt de tijd. De maten of secties krijgen een herhalingsteken en de uitvoerenden dienen zelf te beslissen over het aantal van de herhalingen.De herhalingsprocedure heeft tot doel een toestand te scheppen waarin het muzikale object zijn zelfstandigheid bevestigt en kan zoeken naar zijn gunstigste positie ten opzichte van het licht en doorzichtig wordt. Tijd wordt de ruimte waarin het muzikale object gaat zweven. Wat er in die ruimte gebeurt, is, omdat het niet voorspelbaar is en afhankelijk van duizend en één factoren, moeilijk te traceren. Datgene wat er genoteerd kan worden, beperkt zich tot een symbool, een pretext voor een activiteit waarvan het doel buiten de omschrijving valt.

De componist wijst met datgene wat hij heeft kunnen opschrijven op een grens waarachter niemand, dus hij ook niet, weet wat er is of kan worden. Wat hij doet beperkt zich principieel tot een voorstel, tot een open scenario, tot het oprichten van een platform en ... tot een beroep op de instelling van de uitvoerenden. Om de bedoeling van het stuk optimaal tot spreken te brengen en om op ideeën te kunnen komen die in de geest van het stuk liggen, verdient het aanbeveling, ongeacht of men solist of lid van een ensemble is, om zich alle details van de partituur eigen te maken. Opdat bij welke vorm van uitvoering dan ook impliciete en onvoorziene ontwikkelingen tot stand kunnen komen en er bij het opstellen van de regie en het verdelen der taken een maximale speelruimte mogelijk is. Voor de uitvoerenden bestaat een ruime marge aan inbreng. Zij beslissen over de maat van tijd, zowel betrekking hebbend op het detail als op het geheel. Zij beslissen over de al of niet dynamische contrasten. Zij beslissen over de al of niet tegengestelde klankkleurdifferentiaties, of men passages al of niet unisono speelt. Zij beslissen of maten en secties, afhankelijk van de plaats in de partituur, hernomen, gecombineerd etc. zullen worden. Zij beslissen, afhankelijk van de tijdsduur en gezien de fysieke inspanning, of er een aflossysteem zal worden toegepast of dat er een pauze moet worden ingelast.

Bij de eerste uitvoering, die ongeveer twee uur in beslag nam, werd bij nr. 88 in de partituur het live-spel door een band overgenomen. Deze band, door één van de leden van het ensemble ingespeeld, verwijlde op de eerste secties (A, B en C) van de hier beginnende tussen-episode. Na ongeveer 25 minuten nam het ensemble het stuk live weer op. Zoals de band aan het begin van de pauze geleidelijk werd ingefadet, zo werd hij dan weer geleidelijk weggedraaid. Omdat de uitvoerenden over deze en tal van andere zaken dienen te beslissen, mag verwacht worden dat de voorbereiding van het stuk, om tot een sluitend systeem van afspraken te komen, wel enige tijd zal vergen. De groei en het uitkristalliseren van een interpretatie vormen een proces.

Canto ostinato heeft geen haast en met het wezen van de zgn. minimal music heeft het gemeen dat er niet over tijdsduur gesproken kan worden. Uitvoeringen hebben meer het aspect van een ritueel dan van een concert. De eerste uitvoering heeft, zoals gezegd, ongeveer twee uur in beslag genomen maar omdat er voor tijdsduur geen richtlijnen bestaan, had het net zo goed korter of langer kunnen zijn.

De muziek van canto wordt gedragen door de in de partituur vetgedrukte (hoofd) partij. Deze is de basis van het muzikale gebeuren. Voor de rechterhand zijn daarnaast twee balken waarop alternatieven (varianten) zijn genoteerd. Voor de linkerhand geldt hetzelfde op één balk. Veronderstellen we even dat het stuk door slechts één executant (bijv. een pianist) wordt uitgevoerd dan kan deze door van de basispartij uit te wijken naar de alternatieven zodoende varianten aanbrengen.

Maar nog los van deze alternatieven biedt iedere maat of sectie van de basispartij zelf de mogelijkheid voor wijzigingen: door het verschuiven van accenten, het aanbrengen van dynamische contrasten verandert het karakter van het muzikale profiel. Men wentelt en keert het in de tijdruimte zwevende muzikale ding en zoekt de verschillende posities ten opzichte van het licht. Voorwaarde uiteraard is dat de tijd breed wordt uitgemeten.

Door het aanbrengen van dun getekende stokken en waardestrepen worden in de partituur hieromtrent beperkte suggesties gedaan. Het één en ander geldt uiteraard ook bij de uitvoering door meerdere executanten. Er zijn dan, dat spreekt vanzelf, behalve dat basispartij en varianten gecombineerd kunnen worden, nog tal van andere mogelijkheden.