Sheet music
Composer(s):
Publisher(s):
Publishernumber:
8789402237148
Instrument(s):
Earn 2,250 Poppels with this product
Hoe luister je naar muziek, en wat brengt dat luisteren teweeg? Op deze twee vragen zoeken deze boeken een antwoord. De muziekfilosofie van Adorno vormt de leidraad, maar daarnaast zoeken de teksten hun eigen weg. Ze bespreken Schönberg, Stravinsky en Bartok en van Ravel en Debussy geven ze een schets. Bovenal ontwikkelen ze een dialectische methode, waardoor zelfs Mozart en Messiaen meer van zichzelf laten zien. Het resultaat verschilt: Mahler geeft andere beelden dan Sjostakovitsj en Stockhausen is Boulez niet. De essays voeren ons de diepte in. Uit Lulu en Wozzeck van Alban Berg spreekt drama, maar Anton Webern laat horen hoe ragfijn muziek is. 2 delen. 858 pag.
Een feest waar hij niet naartoe zal gaan - Essays over Adorno, Mahler, Schönberg, Stravinsky, Messiaen, Boulez e.a. - Deel I & Deel II
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Arnold Schönberg past niet in de Duitse romantiek. Het gaat niet aan, hem in te lijven. Schönberg is geen componist die traditionele muziek schrijft in een nieuw gewaad. Hij werd geboren in 1874. Zijn muzikale ontwikkeling geschiedde vrijwel op eigen kracht. Hij zette een stap die géén componist vóór hem ooit zette, zegt het geschiedenisboek, toen hij de tonaliteit doorbrak. Bracht hij inderdaad in het muzikale universum een wijziging aan, waarvan het, zo te zien, nooit meer herstelde?
Toen de natuurkundige Albert Einstein in de beginjaren van de vorige eeuw tijd aan ruimte relateerde en de relativiteitstheorie ontvouwde, deed hij iets wat Arnold Schönberg op het gebied van de muziek volbracht. Schönberg heeft onze voorstelling van het muzikale universum een schok bezorgd, die grondig is, basaal en fundamenteel. Maar de kernen van vernieuwing, die in zijn muziek uitbotten tot een stijl, zijn in de oude al op duizend en één plekken aanwezig. Alleen merkt men ze niet op, omdat schijn bedriegt. De laatromantische muziek van Brahms, Bruckner en Wagner spiegelt ons voor, dat ze consistent is. Dat ze samenhangt. Het is de schijn van het grote gebaar. Maar het grote gebaar bestaat slechts dankzij een versplintering. Het kleine, ondeelbare schakelmoment en de grote vorm raken in de negentiende eeuw steeds verder uit elkaar. De werkelijke of ware inhoud van Wagner en/of Brahms ligt niet alleen in dat wat hun muziek voorgeeft te zijn, maar ook in het detail. In het geheim maakt de muziek van Brahms en Wagner zich al op, om uiteen te vallen. In het geheim concentreert hun stijl zich op dat wat kort is, op het ondeelbare fragment of moment. Want de toonaard zelf houdt het niet lang genoeg meer uit.
Een feest waar hij niet naar toe zal gaan - Essays over Adorno, Mahler, Schönberg, Stravinsky, Messiaen, Boulez e.a. - Deel III - Permutatie in 8 stadia
Wanneer valt een muzikaal object met zichzelf samen? Is het mogelijk om Mahlers muziek zo te beschrijven, dat er een vorm van eenduidigheid optreedt? Adorno stelt bijvoorbeeld, dat Mahlers muziek uniek is door haar negativiteit. Ze kan zich soms negatief verhouden ten aanzien van zichzelf, en dat woedend uitdrukken. Die Musik macht, im Verlauf der rastlosen Bewegung, mit rohen Bläserchören sich selber gemein. Het muzikale fenomeen ondergaat bij Mahler een ontdekkingstocht, het spiegelt niet alleen de wereld, maar kijkt ook naar de manier waarop het zichzelf daarin positioneert. De tekst in deze monografie volgt Mahlers programma na. En daarmee komen we bij Adorno's eigen definiërende kracht, waardoor verschijnselen zo worden beschreven, dat de karakterisering plastisch wordt: iets zo weergeven dat het object via de formulering spreken gaat. Maar dat betekent ook dat het van zijn omgeving onderscheiden wordt; als door een toverbril wordt het voorwerp bekeken, en het resultaat van deze determinatie is geen ander dan juist de stimulering van het muzikaal begrip. Hoe kan dat eigenlijk? Muziek die consistent is bevat een thema waaraan te refereren valt. Dit houdt in dat het muzikaal object op een bepaald moment de suggestie weet te wekken, dat het wel degelijk met zichzelf samenvalt: er valt een coherentie in te ontdekken. Het optreden van dit identificatiemoment volgt een patroon dat Adorno's teksten niet willen onderdrukken, maar zichtbaar willen maken. Juist vanwege die opzet, een verdieping in het andere, wordt de ontvouwing van kennis in talloze richtingen mogelijk; hij zwermt, vanuit die vastigheid, uit, om zo te zeggen. Als Adorno de techniek van de definitie hanteert, dan heeft zijn analyse geen absoluut eindpunt voor ogen, maar een in gang gezette beweging die, via het eindige, verder dan de geleverde bepaling reikt. Niet verzwaard door starre dogma’s roepen de beschrijvingen soms op komische wijze het beeld van een bepaalde tijdgeest op, zie bijvoorbeeld hun observatie dat de romantische symfonie, vergeleken met de klassieke, de indruk wekt van een schitterende behuizing, waarin men nu in slordige kleren rondloopt. En inderdaad: onvermijdelijk is de indruk van het minder precieze, als men een symfonie van Schumann met die van Haydn vergelijkt.
Composer(s):
Publisher(s):
Publishernumber:
8789402237148
Instrument(s):
ISBN:
9789402243741
9789402245790
Number:
916867
